İLMİN KAPISI HAZRET-İ ALİYYÜ’L MURTEZA (K

V

) Hazret-i Ali (r

a

) gâyet cömert idi

Hazret-i Hâlid'e Seyfullâh (Allâh'ın kılıcı) dendiği gibi ona cömertliğinden ve şecaatinden dolayı Esedullâh (Allâh'ın aslanı) da denilir

Zira şecâat, cömertlikten ileri gelir

Hazret-i Ali (k

v

) Sıffîn'e giderken düşürmüş olduğu zırhını, geri döndüğünde bir Hıristiyan'ın elinde görüp onu Küfe kadısı Sureyh rahmetullahi aleyh Hazretleri'nin huzuruna götürdü

“Bu zırh benimdir

” diye dâva etti

Hıristiyan inkâr etti

Kadı Sureyh Hazretleri, şahid istedi

Hazret-i Ali'nin (r

a

) şahidleri oğlu Hasan ile azadlısı Kanber idi

Peygamber torununun yalan yere şahitlik etmeyeceği herkesin malumu olduğu halde evladın babası lehine şehâdeti makbul olmadığından kadı Sureyh, Hazret-i Hasan'ın (r

a

) yerine başka şâhid istedi

Sureyh, davayı başka şahidi olmadığından Hazret-i Ali'nin (r

a

) aleyhine bitirdi

Hazret-i Ali, bundan asla müteessir olmayıp gülüyordu

O kişi ise bu hâle hayran olarak zırhı alıp biraz gittikten sonra durdu, düşündü, geri döndü: “Bu hükümler ancak peygamber hükümleridir

” diyerek İslam ile müşerref oldu ve zırhı Hazret-i Ali'nin Sıffîn'e giderken düşürmüş olduğunu söyleyerek geri verdi

Lâkin Hazret-i Ali (r

a

) zırhı ona bağışladı, bir de at ihsan eyledi