Beni gamsız diye ta’n etme zahit Şükret oturup da dinlediğime Yastığım, yorganım, döşeğim şahit Rüyalarda bile inlediğime Açılmayagörsün efkâr sayfası Tek bir hecesine dayanmaz dağlar Şükreder hâline Mecnun tayfası Ölüler dirilir, can verir sağlar Yetiş ey gözlerim, yetiş bak yine Küllenen sinemde tutuştu közler İster bâtıl olsun ister hak dine Sığar mı mayası kor olan sözler Bu nedir, bu nedir, her gece her gün Âyet inmiş gibi titrerim -haşa- Saadet yurdundan olmuşum sürgün Mâtem tuta tuta geldim bu yaşa Ya zahit, “gamsızsın” deme susana Sığmaz bir şiire asla kederim Derdimin zerresi değmeden sana Topla postunu da savuş git derim