Uçsuz bucaksız bir bataklıkta bir gergedan bize doğru koşuyor kinle ve senin cesedin kötü kokuyor o gece

Annem ağzını her açtığında, koku daha da kesifleşiyor

Cesedin masada çürüyor

Akşam koltukta çürümeye devam edecek

Sonra yatağında çürüyeceksin

Sabah kahvaltı sofrasında

Arada kapının önüne çıkacak, orada yüzün güneşe dönük çürüyeceksin

Bazen sokaklarda dolaşacaksın

Kokun, o kesif kokun da peşinden gelecek

Sonra eve döneceksin

Kapıyı açmadan önce biraz düşüneceksin

Öfkeli bir gergedan sabrıyla

Mine Söğüt, Gergedan ’daki çarpıcı hikâyelerinde tematik bir bütün oluşturarak modern hayata sinmiş vahşetin örtüsünü kaldırıyor

Bazen keskin bir ironi bazen soğuk mesafelenmelerle, yer yer de groteske yaslanarak orta sınıfın, aile kurumunun sıradanlık cehennemini, kadük toplum hayatını, erkeklerin, kuralların, geleneğin yoz iktidarını gözler önüne sererek okuru adeta kışkırtıyor; parçası olduğu konformizm çağını sorgulamaya çağırıyor