Aslen Şîrazlı olduğu anlaşılan Alâî b

Muhibbî, Acem diyarından Osmanlı coğrafyasına gelmiştir

Farsça, Arapça ve Türkçeye şiir inşâd edebilecek düzeyde vâkıf olan müellif, farklı sahalara dair birçok eser telif etmiştir

Gülşen-i Şuʿarâ adlı tezkiresinde Ahdî’nin aktardığına göre Alâî İranlıdır ve babası Mîr Muhyî-i Şîrâzî’dir

Müellif Konya’da Mevlânâ Dergâhı’nda kalmış, Mevlevîlik yolunu tutmuş ve burada “mesnevîhân” unvanını almıştır

Ahdî’nin yanı sıra Kâtip Çelebi’nin de Keşfü’ẓ-ẓunûn adlı eserinde ondan “ünlü ve şöhretli” diyerek bahsetmesi müellifin devrinde tanınmış biri olduğunu gösterir

Kaynaklarda yer alan ifadeler Alâî’nin devrinde mesnevîhânlık, şairlik, müelliflik, vâizlik ve müfessirlik gibi farklı mesleklerle tanındığını ve saygı gördüğünü göstermektedir

Osmanlı Devleti’nin siyasi, iktisadi ve edebi açıdan en parlak dönemi olan 16

yüzyılda Divan şiirinin yetiştirdiği usta şairlerden Alâî; Gazzâlî’nin Farsça yazdığı Naṣîḥatü’l-mülûk adlı siyâsetnâmesini Netîcetü’s-sülûk fî tercemeti Naṣîḥati’l-mülûk adıyla Türkçeye tercüme etmiş ve geniş bir şerh kaleme almıştır

Böylece müellif, Osmanlı Devleti’nin 16

yüzyılda genişleyen sınırlarıyla çeşitlenen toplumsal yapısı ve bu değişimlerin bir neticesi olarak siyâsetnâme türüne artan ilgiye hitaben bir ahlâk ve siyâset kitabı ortaya koymuştur

Pek çok kez istinsah edilmiş olan eserin bir nüsha