Türk edebiyatının unutulmaz öykülerinin yazarı Tahsin Yücel bir kez daha birbirinden farklı ve gerçek karakterlerle çıkıyor karşımıza: Kavgadan uzak durmak istemesine rağmen her gün komşularının kavgasını dinlemeyi bekleyen, hatta kendini taraf olmaktan alamayan Albay Atmaca, idam edileceğini öğrenen bir mahkûm, kendine ikinci bir eş arayan bir posta memuru ve yapıtları anlaşılmayan bir yazar

Tahsin Yücel bu öykülerinde sıradan insanların hayatlarından sunduğu kesitlerle, bir yandan insanların toplumla kurdukları ilişkileri irdelerken diğer yandan da çatışma, estetik güzellik, ölüm ve politika gibi kavramların sıradan insanların hayatlarında nasıl bir rol oynadığını büyük bir ustalıkla işliyor

Komşular, Tahsin Yücel’in olgunlaşmış öykücülüğünden nefis örnekler sunuyor

Tahsin Yücel’in “Komşular” adlı bir hikâyesi var

On altı sayfalık bu hikâyeyi okurken yılların alışkanlığıyla, sevdiğim, ilginç bulduğum, usta işi cümlelerin altını çiziyordum

Hikâyeyi bitirip baştan sona yeniden bir gözden geçirince şaşırıverdim: On altı sayfanın bütün satırlarının altını çizmişim

Tahsin Yücel, güzel şiirlerin değiştirilemez, sözcüğü yerinden oynatılamaz biçimlerine benzer bir biçim yaratmış

Fethi Naci