Maça Kızı 8 - 3

Kitap Kitap Açıklaması “Geceydi, karanlıktı ve ben ölmüştüm

” “Bahçedeki ışıkların, sık ağaçlardan dolayı loş bir ortam yarattığı garajın köşesindeki ahşap, üstü açık çardakta oturuyordu

Cebinden çıkarttığı çakmağıyla yaktığı sigarasından ciğerlerine derin bir nefes çektiğinde, üçüncü kattaki odamın siyah tülünün arkasından onu izliyordum

Sırtı bana dönük olduğu hâlde, yüzünün aldığı şekli gözümün önüne getirebildiğime yemin edebilirdim

Son gecemdi… İki yüz kırk beş gün süreceğini sandığım bu esaret, iyi hâlden olsa gerek, iki yüz birinci gününde bitiyordu

Cehennemden önceki son durağımdı burası

Kendimi buna ben mahkûm etmiştim

Önümde kocaman bir hiçlik vardı; cehennem bu muydu? Sigarasından son nefesini aldıktan sonra, kül tablasının içinde söndürmek için yedi saniye uğraştı

Ardından ayağa kalkıp gözlerini benim penceremle buluşturdu

Nefesimin kesileceğini hissettim

Biliyordu

Beni göremese bile, bu tülün arkasından kendisini izlediğimi çok iyi biliyordu

Ben onu izliyordum; o da göremediği -ama pekâlâ hayal edebildiği- beni… Ne yazık ki son gecemizdi

Ve onun bundan haberi bile yoktu

” (Tanıtım Bülteninden)